خدمات گشت سیار موئسسه نور سپید هدایت

هوا تاریک بود و درخت های پارک زیر نور بی رمق چراغ هایی که یک در میان خراب و خاموش بودند، از سرمای اوایل ماه آذر می لرزیدند. باد سردی می وزید و دانه های درشت باران را به سر و صورت عابران می زد. عده ای با عجله به سمت ماشین هایشان می رفتند و عده ای دیگر بی صبرانه منتظر تاکسی بودند. پسر و دختر جوانی عاشقانه و بی توجه به نگاه دیگران در حالی که آواز « بارون دوس دارم هنوز» را می خواندند قدم می زدند. پسر جوان در دستان قرمز شده از سرمای دختر ها می کرد و گویی بخار گرم از لای انگشتان دخترک به پایین می ریخت. کمی آن سوتر، زنی مچاله شده که به زور خودش را روی نیکمت پارک جا داده بود، تلاش می کرد گوشه های پتوی رنگ و رفته اش را از چکه های آبی که از شاخه درخت بالای سرش می چکید، دور کند. با دیدن دو جوان عاشق و زن روی نیمکت، به هوای بارانی فکر کردم به اینکه معنای باران دقیقا به مکانی که از آنجا تماشایش می کنی بستگی دارد. زن تکانی خورد تا پکی به سیگارِ لای انگشتان لاغر و استخوانیش بزند. پیراهن گل درشتِ مشکی قرمزِ نخی اش، هیچ مناسب این فصل نبود. باد شدیدتر می شد و زن بیشتر در خودش فرو می رفت. آن سوی خیابان دود کباب های کوبیده و جوجه، مه غلیط هوس انگیزی ایجاد کرده بود، دهان آدم آب می افتاد و دلش غرغر صدا می کرد. زن در حالی که چشمانش را به مه غلیظ آن سوی خیابان دوخته بود، تکه نان بربری خشک شده ای را گاز می زد.

زن بلند شد تا بساط محقرش را برای رفتن به جایی مناسب تر جمع کند که چند زن با جلیقه های نارنجی به او نزدیک شدند، در دست زنان نارنجی پوش پلاستیک های بزرگ عرق کرده از بخار غذای گرم بود، غذا را به زن کارتن خواب ژنده پوش تعارف کردند. زن ژنده پوش که حالا لبخند کم رمقی روی لب داشت، بازو در بازوی زنان نارنجی پوش از پارک خارج شد. باران شدت گرفته بود و قطره های آب از روی جلیقه های نارنجی سُر می خوردند، از روی نور، از روی، سپید، از روی هدایت.

خانه ای با درهای باز

موسسه کاهش آسیب «نور سپید هدایت» یا «سرای سپید» که به صورت تخصصی در حوزه زنان و کودکان کار می کند، در کنار خدمات شبانه روزی به زنانی که به مرکز مراجعه می کنند، خدماتی نیز به کارتن خواب های خارج از مرکز یعنی کسانی که به هر دلیلی مجبور اند بیرون بمانند یا تمایل به اسکان در گرم خانه ها ندارند، ارئه می دهد. حجم این خدمات که شامل غذای گرم، لباس گرم و پتو، پک های بهداشتی، کاندوم، دارو و بروشورهای آموزشی است، در فصل زمستان که کارتن خواب ها در وضعیت نامناسب تری قرار دارند، افزایش می یابد.

کاهش آسیب تخصصی، با کار خیریه ای متفاوت است

سپیده علیزاده مدیر موسسه نور سپید هدایت، در خصوص خدمات کاهش آسیب خارج از مرکز می گوید:« از زمانی که اقدام به تاسیس مرکز کاهش آسیب زنان و کودکان کردم، تصمیم ام این بود که کارم تمایز جدی با عملکرد خیریه ای داشته باشد. کار کاهش آسیب مبتنی بر مطالعات روانشناختی- علمی و همچنین محصول سالها تجربه من و همکارانم در زمینه اعتیاد است. خدمات ما با کار خیری که بین پاتوق های کارتن خواب ها غذا توزیع می کند متفاوت است. ما در کنار توزیع غذا و انجام ضروریاتی مانند پانسمان زخم کارتن خواب ها و یا دادن پک بهداشتی و پیشگیری از ایدز، تلاش داریم خدمات بهتری به آنها ارائه دهیم، یعنی به مراکز تخصصی‌تر ارجاشان داده یا برای درمان و بهبود و مهم تر از همه قانع کردن کارتن خواب ها به امکان داشتن سبک زندگی بهتر تلاش کنیم.

این خدمات با کمک یک تیم حرفه ای انجام می شود، مددکارها و کسانی که در گشت های شبانه همراه ما هستند، خود روزگاری درگیر اعتیاد بوده اند بنابراین، کارتن خواب ها راحت تر با آنها ارتباط برقرار کرده، اعتماد می کنند.»

نویسنده : مرضیه حسینی

منبع : www.nooresepid.com